«من .. تــو .. آفتـــاب »

«من .. تــو .. آفتـــاب »

" قصه سپــــــــردن دل ، یه حقیقت دروغـــــــــه "
«من .. تــو .. آفتـــاب »

«من .. تــو .. آفتـــاب »

" قصه سپــــــــردن دل ، یه حقیقت دروغـــــــــه "

پشت این پنجره که میرسم
تو را می‌‌بینم
نشسته ای پشتِ میز خودمان ( پشتِ ... میزِ ... خودما ا ا ا ا ان ... حواست هست؟؟)
سرت را کج کرده ای
لبخند تحویل اعترافاتِ من میدهی‌ ( حالا که فکر می‌‌کنم ... شاید هم پوزخند)
.....
من هر روز ... هر روز خدا ... حرف تازه‌ای برایت داشتم
شاید یادت نباشد
شاید ندیده بودی ( شاید نه ... ندیده بودی)

تو نمی‌دانی ( ... و نخواهی دانست)
فقط خدا میداند 
" دوستت دارم " را هر روز با حال دیگری می‌گفتم
....
نیستی‌
نیستی‌
نیستی‌
تو نمی‌دانی
فقط خدا میداند ( همان که تو را از من گرفت )
چطور ... با چه حالی‌ ... "دوستت" داشتم
هیچکس ... هیچکس ... هیچکس .... نمی‌‌داند
تو را
چطور
با چه حالی‌
" دوست دارم"

نیکی‌ فیروزکوهی

درد دل

این روزا بر خلاف چهره شاد و خندانم خیلی خیلی خیلی دلم گرفته ...دستم رو آروم روی گونه هام میکشم...توی چشمام نگاه میکنم ...انگار خیلی حرف برا گفتن داره ...انگار خیلی دلش میخواد بگه حرف دلم رو ...اما سکوت میکنه...ســـــــــکــــــــــــــــــــــوت

پلک میزنم و پلک میزنم....بازم .... تا اشکهای نهفته ام آشکارا غم نهانم رو فریاد نزنن...

خدایا چرا خسته ام!!!

چـــــــــــرا پرچم سفید مرا نمیبینی؟؟؟

دستور بده شیپور بدمند تا رها شوم ... میبینی !!! من خستــــــــــــه ام....خستـــــــه


دلتنگی هایم امان نمیدهد

عروسک سنگ صبور...تو صبور یا من صبور

عروسک سنگ صبور ...من صبور!!! من صبور....


پ.ن : دلم میخواد برم روی اون قله کوه که یه بار با تمام وجود داد زدم دوستت دارم بخونم :


((خوش به حالت تکه سنگ

                    که نداری دل تنگ

                                 حسودیم میشه به تو

                                                     بی ریایی و یه رنگ

                                                              دل عاشق نداری ...

                                                                              پیش کس جا بگذاری 

                                                                                              تا بازم بشکننت

                                                                                                      از چشات خون بباری ))


تا دلتنگی صدای مردونه تو رو از یاد ببرم...

برای تو...

گفتی : مرا فدای فصل ِ سرد ِ فاصله مان نکن!
من سکوت کردم!
گفتی : یک پلک نزده،پرنده ی پندارماز بام ِ خیال تو خواهد پرید!
من سکوت کردم!
گفتی : هیچ ستاره ای،دستاویز ِ تو در این سقوط ِ بی سرانجاممنخواهد شد!
من سکوت کردم!
گفتی: دوری ِ دستها و همکناری ِ دلها،تنها راه ِ رها شدن است!
من سکوت کردم!
گفتی : قول می دهم هر از گاهی،چراغ ِ یاد ِ تو را در کوچه ی بی چنار و چلچله روشن کنم!
من سکوت کردم!
سکوت کردم ، امادیگر نگو
 که هق هق ِ ناغافلم را
از آنسوی صراحت ِ سیم و ستاره نشنیدی


دلم برای احساساتم تنگ شده ...برای بودن و ماندن و رفتن

خدایا دلم مرگ میخواهد  مــــــــــــــــــرگ...


گفتی
دوستت دارم و
من

به خیابان رفتم.

فضای اتاق

برای پرواز کافی نبود.

 

 گروس عبدالملکیان

همه در تلاشند...

همه  در گذرند

 وزندگی را در لابه لای  سنگها جستجو می کنند ... 

گوییا سنگها بهتر از آنان می دانند..

اما من به دور از تمام این روزمره گی ها به غریبی دلم می اندیشم

...به دل خسته ام... به قلب پر امیدم...

خوب می دانم  

کوچه پس کوچه های زندگی ذهنم را از تمام واژه های زشت وزیبا پاک کرد...

دیگر نمی دانم کدامین واژه شایسته غربت قلبم است ...

چقدر زود باوریم...زود دل می بندیم.و سخت فراموش می کنیم...  

دنیای غریبی دارند این آدمها...

کاش ناممان اشرف مخلوقات نبود ونیروی تفکر نداشتیم  

تا بر خودمان ومردمانمان وبربی کسی مان دل بسوزانیم...

کاش پرنده بودیم که هرروز بی خیال از تمام دغدغه های زندگی پرواز می کردیم... 

پرواز....

امروز نه دلم برای خودم سوخت نه برای دلم... 

انگار آنچنان مهم نبود... 

مهم  نبود شکوفه ها را ببینم یا نه...

مهم نبود گل نر گس در مقابل سردی هوا شاداب تر است یا نه 

...مهم نبود باران ببارد یا نه..

.مهم این بود که زندگی رو بیشتر از همیشه دوست داشتم  

و شاید او هم در همه دلتنگی هایش به یاد من بود...

این مهم بود..

 

تو کجایی سهراب؟
آب را گل کردند چشم ها را بستند و چه با دل کردند...
وای سهراب کجایی آخر؟...
زخم ها بر دل عاشق کردند خون به چشمان شقایق کردند !
تو کجایی سهراب؟
که همین نزدیکی عشق را دار زدند,
همه جا سایه ی دیوار زدن !

وای سهراب دلم را (کشتند...)

صبر کن سهراب.........
آری تو راست میگویی آسمان مال من است
پنجره , فکر ,هوا ,عشق,زمین مال من است.
اما سهراب تو قضاوت کن بر دل سنگ زمین جای من است؟!
من ندانم که چرا مردم دانه های دلشان پیدا نیست؟!
صبر کن سهراب قایقت جا دارد؟ 
من هم از همهمه ی اهل زمین بیزارم.
به سراغ من اگر می آیید, تند و آهسته چه فرقی دارد؟!
تو به هرجور دلت خواست بیا.
مثل سهراب دگر جنس تنهایی من چینی نیست که ترک بردارد
مثل فولاد شده است چینی نازک تنهایی من...

یادش بخیر اون روزا ....

یه لحظه سکــــــــــوت !!!!!            کدوم روزا ؟؟؟

ای شهریار شهر سنگستان ...

                                 آن روزها...آن روزهای دور ...

                                                         آن روزهای زخمی زنجیر یادت هست ؟؟!!


آها...یادم اومد...اون روزا رو میگی ...آره یادم هست...الهی بره که برنگرده

 

نــــــــــه

همیشه برای عاشق شدن

به دنبال باران و بهار و بابونه نباش

گاهـــــــــی

در انتهای خارهای یک کاکتوس

به غنچه ای می رسی

که ماه را بر لبانت می نشاند

 گروس عبدالملکیان