ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 |
چه زیباست
اگر قلبم پس
از مرگم
به سان روزهای
پیش از آن
در سینه ای
کوبد پیام مهربانی را
آنگاه که
پرنده ی سپیدروح مان عروج معنایش را جشن می گیرد
آنگاه که قفل
قفس سنگین جسم گشوده می شود
تا برویم و از
آن بالا ها
نگاه کنیم به
آن چه در زمین بر جای گذاشته ایم
چقدر زیبا
خواهد بود اگر آنقدر کاشته باشیم
که سبزی و
طراوت کاشته هایمان
پرنده ی روح
مان را
آن بالاها
سرمست کند.
آنجا دیگر
پرهای زمینی مان به کار نمی آید
پس می توانیم
آن ها را به کبوتران پر شکسته ی زمین قرض دهیم
تا وقتی از آن
بالا نگاه کردیم
زیبایی باغ
مان با تحرک پرواز پرندگان
با جست و نشست
ها شان به این سو و آن سو
دو چندان شود
آن روز از آن
بالا خواهیم شنید:
گرومپ
گرومپ
گرومپ
آری
این قلب من
است که در سینه ی آن پرنده ی کوچک
شادمان می تپد
آه ه ه ه ه
امروز
چقدر خوشحالم!!