کاش ..

دلم گرفته...از همه چیز و همه کس...

دلم مرگ میخواهد....مـــــــــرگ !!

---

چه کسی آن طرف کوچه تنهایی من منتظر است... 

تکیه داده است ...به انبوه درختان سبز... 

وبه امید وصال...  

چشم هایش بیدار.... 

ونخوابیده تمام شب را... 

تا سحر گاه امید ... 

پشت دیوار سکوت... 

به امید دیدار... 

از دفتر ممنوعه

کاش میشد دوباره در آسمان صاف و ساده ذهنم پرواز میکردم و روزهای شیرین کودکی را بازنویسی میکردم و به یاد گذشتنشان به اندازه تمام ابرها اشک میریختم...

تا حالا شده ؟؟

تا حالا شده با دلت بجنگی و شکست خورده به دلت رجوع کنی و اون هرهر از احساساتی بودنت بخنده؟؟

تا حالا شده به خاطر عقل و منطقت بهترین چیزای دنیا رو فدا کنی؟

تا حالا شده آرزوت فقط یه چیز باشه و خدا برات خط و نشون بکشه همه چیز غیر از این؟؟

تا حالا شده  حرف دلت رو به یکی بزنی و اون با  مشت بکوبه تو دهنت ؟؟

تا حالا شده اونقدر فکرت مشغول باشه که یادت بره که چقدر پیاده راه اومدی؟؟

از این تا حالاهـــــــــــا زیاد شده ...اونقدر که برام عادیه...

خدایا داستان رو عوض کن ...از تکـــــــــرار خسته ام

...

دلم گرفته ، اندازه آسمون خــــــــــدا...

کاش یکی معنی سه نقطه های منو میفهمید ...

کاش بر فراز قله های پر امید عشق...نقش دیوانه بودن را با تمام زنجره هایش میدیدم...

چقدر سخته باشی ،اما نباشی...

شب بود و
نگاهم به آسمــــــــان
من بودم وخدا
تنهــــــــــــــــای تنها
اشکهایم می خروشید(!)
خنده مستانه مـــــــــاه
نهیب ستاره هــــــــــــــا
مرا به ســـــــکوت واداشت
آسمـــــــــان دریا شد
دریایی خروشــــــــــــان
ماهی ها به تماشای اشکهایم نشستند
نه خدا بود...نه نهیب ستاره ها...نه خنده مستانه ماه...
اکنون زمان گریستن است....
کاش دریا سکوت می کرد...

تلاله

---

پ.ن1:

دلم برای مامان نازم تنگ شده.چقدر خونه غریب شده واسم  

پ.ن2:

متن بالا هم تکراری بود.میدونم.اما دوستش دارم

کاش

کاش میشد دوباره در آسمان صاف و ساده ذهنم پرواز میکردم و روزهای شیرین کودکی را بازنویسی میکردم و به یاد گذشتنشان به اندازه تمام ابرها اشک میریختم...

کاش "پروانه" بودم

کاش

کاش  ما آدمها  می دانستیم زندگی یک جاده بی انتهاست وهمگی ما مسافران غریب این جاده ایم وباید چشمانمان را بر گذر قاصدکها باز کنیم که زمان ساز سفر می زند دست به دست هم دهیم بی هیچ پاداش حراج محبت کنیم که همه ما خاطره ایم دیر یا زود رهگذر قافله ایم.... 

کاش به همه چیزهایی که خدا به ما ارزانی داشته راضی بودیم. ...

کاش دنیا باتمام زیبایی هاش دلهایمان را سنگی نمی کرد.. . 

کاش می دانستیم همه سختی ها بیماری ها  امتحان پروردگار است  ...

کاش در تمام لحظه های زندگی مان امید را سرلوحه زندگی قرار می دادیم... 

کاش عاشق می ماندیم... عاشق زندگی می کردیم... عاشق می رفتیم...

کاش ....