تنها تر از همیشه...

امروز حس کردم تنها تر از همیشه ام....آنقدر تنها که حتی آسمان هم برای تنهایی من دلش گرفته... او هم مثل من ایمان دارد دنیا با تمام زیبایی هایش در دنیای قلب من غریبه است...او میداند در چهره به ظاهر شاد من چه حس غمگینی وجودم را پر کرده است وهیچ کس و هیچ چیز نمی تواند تسکینی برای قلبم باشد ؛ ومن میدانم امروز دراین روز غمگین وسنگین دریا سکوت خواهد کرد, ستاره ها بی نور , خورشید بی فروغ خواهد شد. باران پاک وزلال غمگین خواهد بارید

آه باران...بارانی که حرف دل مرا می فهمد ,مرا آرامش  میدهد ,مرا به سکوت دعوت میکند ...انگار ماموریت دارد مرا از غم رها کند , غرورم  را از زمین باز پس گیرد, وتنهایی ام را با صدای شل شلش پر کند...

خدایا دلم نمی خواهد آشکارا گریه کنم ,دلم نمی خواهد سکوتم را بشکنم ,اما دریغ ودرد که اشکهایم می خروشند , آرام وغلطان به روی گونه هایم سرازیر میشوند وغم نهان چشمانم را فریاد میزنند...

میگویند ازغم نگو ... از غم ننویس ...اما چگونه نگویم که امروز به اندازه همه  روزهای تلخ دفتر خاطراتم غمگینم...قلبم ساکت است , اما ذهنم در خروش چراهای بزرگ وبی جواب ...در تکاپوی پیدا کردن جوابی برای سادگی ام...

بعد از مدتی...

ذهنم آرام میشود, بی آنکه جوابی یافته باشم... اشکهایم می خشکند... صدایم خاموش می شود و قلبم آرام می گیرد...

یعنی خداوند به من نزدیک است ؟