امروز تولدمه....

 

امروز روز تولدم بود دوست دارم بدانم همه آدمها هم مثل من هر چقدر بزرگتر می شوند نسبت به خیلی چیزها احساساتشان کم می شود. من که اینطور شدم اصلا از بدنیا آمدنم ...از زنده بودنم ...از بزرگ شدنم...نه خوشحال شدم نه ناراحت...

بر خلاف سالهای گذشته  آسمان هم تشنه باریدن نبود...امسال روز تولدم را در قلبم جشن نگرفتم وتنها کسی که برایش اهمیت نداشت خودم بودم هر سال همه مردم را ساده وصمیمی می پنداشتم شاید به خاطر پاکی باران بود...

امروز نه دلم برای خودم سوخت ...نه برای دلم... انگار آنچنان مهم نبود...مهم نبود شکوفه های صورتی رنگ بادام را ببینم یا نه...مهم نبود گل نرگس هنوز هم در مقابل سردی هوا شاداب است یا نه...مهم نبود که باران ببارد یا نه ...مهم نبود تفکرات مردم در مورد زندگی چیست .... اینها هیچکدام مهم نبودند...

کاش باران می بارید...وتمام خاطراتم را از قلبم پاک می کرد وبه زمین این خاک تشنه هدیه میداد اصلا شاید رویا هایم آنجا سبز می شدند ...بزرگ می شدند...بار می دادند... افسوس باران را هم دریغ کرد...

میدانید تمامی این کلمات یک رویاست رویایی که قلم می نویسد....  

تولدم مبارک خودم باشه