آخرین حرف ۸۷

دلم نمی خواد بگم تو این روزهای آخر سال دلم گرفته ...یا اینکه بگم دلم برای ....اندازه یه دنیا تنگ شده....دلم نمی خواد از بدیهایی که ۸۷ داشت صحبت کنم ....از اینکه خدا چقدر دلمو شکست....از اینکه از دست عزیزترینها دلگیر شدم اما به روی خودم نیاوردم...دلم نمی خواد بگم با اینکه که خیلیا بهم گفتن دوستت نداریم ...دلم دوست نداشت باور کنه ...دوست نداشت ببینه بعد این همه مدت اشتباه کرده....وکاش قانون مقایسه نبود که من هم مثل همه بی خیال باشم.... 

دوست ندارم بگم با عروسی داداشم همون ابتدای سال ...به کلی تنها شدم وهنوز هم با یاداوری رفتنش گریه می کنم....اما با همه دلتنگی هاش سال بدی نبود چرا که من شاهد خوشبختی عزیزانم بودم و شادی وصف نشدنی چشمان داداش...دلسوزی خواهرا برای محبت های افراطی من ...منو امید وار می کرد که باشم... بجنگم شاید پیروز شدم.... 

این آخر سال دوست دارم باور کنم خوشبختم وهستم خیلی  از دوستام آرزو ی داشتن یه کم از محبتای خانواده منو داشتن...یه خانواده  که حالا همشون واسه خودشون یه خانواده اند ومن عاشق خوشبختی عزیزانم هستم حتی خوشبختی دیگران ...حتی اونایی که دلمو شکستن...حتی اونایی که دوستم ندارن.... 

می دونید می خوام زنگ بزنم برای سال تحویل ۸ تا شاخه گل مریم سفارش بدم...۴تا برای خواهرام...۱ دونه برای داداش...یه دونه برای خودمون...۲ تا واسه خودم و (sekret )..... 

به نیت خوشبختی و سلامتی و موفقیت در 88  

خیل حرف زدم ببخشید ...شاید دوباره اومدم ...ولی عید همتون مبارک