خاطرات عید

سال۸۸ شروع شد و برای من آمدنش هم شیرین بود هم غمگین...لحظه تحویل سال مثل همیشه سفره عید را پهن کردم وبه یاد همه بچه ها وسلامتی همه اونایی که دوستشون دارم برگ گلی از مریم سپید را در روشنی آب انداختم... 

یادمه قبل از عید از پدر خواسته بودم تا برای یکبار دیگه به شمال بریم وبابا که انگار می خواست آخرین تقاضای من برآورده کنه حسابی به تکاپو افتاده بود خلاصه همه چیز برای سفر مهیا بود تا اینکه روز حرکت خبر آمد مادر بزرگ عازم سفر کربلاست همه چیز بهم ریخت وبابایی از همه ناراحت تر ...من که ناراحت نبودم به بابا گفتم مهم نیست .... 

خلاصه... 

لحظه تحویل سال گریه نکردم اما هم من هم بابا هم مامان به یه چیز مشترک فکر میکردیم اونم جای سبز داداش....انگار که نه انگار که یک ساعت پیش اونو دیده بودم دلم اندازه یه دنیا براش تنگ شده بود برای همه خواهرام...بچه هاشون... اما بازم گریه نکردم... 

عید امسال با اینکه مسافرت نرفتیم  بااینکه بعضی روزا احساس دلتنگی می کردم اما خیلی بهم خوش گذشت البته بادرد هم همراه بود چرا که با اجازه بزرگترا  ۲دفعه به معنای واقعی  خوردم زمین ...آخ که نمی دونستم از مسخره بودنش بخندم یا از شدت درد وکوفتگی گریه کنم  

روز ۱۳بدر من که راضی نبودم برم بیرون اما بد نبود به یاد همه بچه ها همه اونایی که دوستشون دارم همه دوستان این جمع به نیت دلشون سبزه گره زدم ومادر بزرگ روی سر همه سبزها نقل پاشید

خاطره ها زیادن اما وقت کمه ...در هر حال واسه همه شما آرزوی سالی پر برکت دارم