(1)

 تو به من خندیدی و نمی دانستی

من به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدم

باغبان از پی من تند دوید

سیب را دست تو دید

غضب آلود به من کرد نگاه

سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک

و تو رفتی و هنوز،

سالهاست که در گوش من آرام آرام

خش خش گام تو تکرار کنان می دهد آزارم

و من اندیشه کنان غرق در این پندارم

که چرا باغچه کوچک ما سیب نداشت

مصدق

(2)

اگر من وتو دو برگ بودیم....

هنگام خزان...

زودتر از تو می شکستم ومی افتادم...

تا زمانیکه تو می افتی...

در آغوشت گیرم.....

کارو