نبودن هایم

روزهای نبودنم نه از غصه بود... نه از دلتنگی ونه از شادی...روزهای تجربه وامتحان بود

ندیده ها را دیدم.مدتها بود که گردش وتفریح من  پاره خط شده بود نه زیبایی شهر را میدیدم..نه مردمان را...نه از مد روز باخبر بودم نه قیمتها....روزهای نبودنم گشت وگذاری با دوستان داشتم که تنهاییم را پر کرد..باغ ارم ـ حافظ و اووووووو....همه جا را گشتم.

آدمها را به نظاره نشستم واز تفاوت خود با آنها داستانها ساختم...

بر داشته ها ونداشته هایم شکر بجا آوردم ....

خدا را بهتر و زیبا تر دیدم وفزونی نعمتش را بر خود کمتر...حکمتش را نمی دانم هر چه هست راضیم به رضایش...

این روزها فهمیدم که تجربه آدمها به سن وسالشان نیست...به تحصیلات بالا و کار پردرآمد هم نیست...به موی سپید هم نیست...

این روزها در تفکر فردایم فردا که میآید باز به فردایش وجالب اینکه عقلم به تفکرم نمی اندیشد...

عجب روزهای پر جنب وجوشی است                   سخت درگیرم درگیر...

حتی نمیدانم من با زندگی درگیرم یا زندگی با من...

او مرا میخواهد و من نمی خواهم...

نمی دانم جدالش با من بر سر چیست؟؟!!

می خندم به دنیا ومردمانش که مست از شادی یکروزه خود سر را آسوده به بالین میگذارند...

می خندم به خود که با وجود ندیدن ونداشتن ونخواستن باز هم با اندیشه های رویایی خواب شیرین خود را شیرین تر میکنم...... رویایی تر از واقعیت....

از کجا معلوم ...شاید روزی رویاهایم بزرگ شدند...سبز شدند...بار دادند...

خدا را چه دیدی دوست....

---

پ.ن۱:

عذر میخوام اگه سر نزدم دسترسی به اینترنت ندارم و دلیل بر بیمعرفتی نیستا

پ.ن۲:

یکی از دوستان مجازی مان بر این عقیده بود که حذف وبلاگ بی احترامی به خوانندگان است...اما برخلاف عقیده اش نمی دانم چرا وبلاگ پرمحتوایش را حذف کرد.اگر روزی بیاد دوستان افتادی حتما پیغامی بگذار...مرسی امید دارم هر کجای این جهانی موفق وپیروز و سربلند باشی.