...

عجب دنیایی شده ...خودشون رو عادت میدن به بودن...وقتی به بودنشون عادت میکنی راحت و آسون تنهات میگذارن و میرن ...اون وقت تو میمونی و یه دنیا خاطره و امید گوشه قلبت

دیشب با دیدن یه عکس کلی گریه کردم . تو تنهایی ...واسه دل خودم ..همچین تنها هم نبودم اما میگم تنهایی، چون هیچ کس فک نکرد اشکای من که داره رو گونه هام سرازیر میشه از چیه...خدا پدر این آلرژی  تابستون و این ریزگرد ها  رو بیامرزه  که آبروی ما رو حفظ کردن ...چون واقعا نمیشد دلیل گریه کردنم رو توضیح بدم...

اینجاست که خدا هوامون رو داره شدید...خدایا تا بی نهــــــــــــــــایت دوستت دارم