تنهایی و هزار تا کوفت و زهر مار..

چقدر بده آدم کمرو باشه و با باباش تعارف داشته باشه...امروز قرار بود برای دیدن چند تا کار برم بیرون ...کیفم رو باز کردم ،عین مسجد...تو ماشین چند بار اومدم به بابا بگم ..اما روم نشد بگم ...با خودم گفتم میرم از داداش مهدی میگیرم سر راه ....از بابا جدا شدم. زنگ زدم داداش مهدی ...اما گفت امروز کلا دفتر نمیره ..منم نا امید شدم نشستم همون جا..تو کیفم رو گشتم ...تمام جاسازی ها رو ..یه چیزایی توش پیدا میشد اما خب برای من کم بود...رفتم شرکت اولی ...بد نبود یه مدیر میخواستند برای تنظیم قراردادها که به کارپردازی بیشتر شبیه بود...فرم پر کردم...دومی یه مهد کودک بود که چند تا نیروی اداری میخواست ...یه فرم دادن با 20 سوال مسخره  که هر کدوم ....ای ی ی ی ...نگم بهتره ....اومدم بیرون ...حالا مونده بودم چطوری برم خونه . من این سر شهر...خونه اون سر شهر...

خلاصه... عزم رو جزم کردم و ساعت 10 صبح به طرف خونه رهسپار شدم...ته کیفم فقط به اندازه یه 2 تا اتوبوس جا داشت...اونایی که شیراز رو میشناسن میدونن ...با اجازه از قم آباد تا خود فلکه ستاد راه اومدم و ماشین ها هم رو اعصاب من بیچاره جولان میدادن... بالاخره ساعت 1 به منزل مبارک رسیدم...روز کثیفی بود...

صـــــرفا جهت اطلاع:

کم رویی احمقیه که دست از سر من بر نمیداره و راهپیمایی حکم اعدام رو داره....اونم تو گرمای امروز...