تو کجایی سهراب؟
آب را گل کردند چشم ها را بستند و چه با دل کردند...
وای سهراب کجایی آخر؟...
زخم ها بر دل عاشق کردند خون به چشمان شقایق کردند !
تو کجایی سهراب؟
که همین نزدیکی عشق را دار زدند,
همه جا سایه ی دیوار زدن !

وای سهراب دلم را (کشتند...)

صبر کن سهراب.........
آری تو راست میگویی آسمان مال من است
پنجره , فکر ,هوا ,عشق,زمین مال من است.
اما سهراب تو قضاوت کن بر دل سنگ زمین جای من است؟!
من ندانم که چرا مردم دانه های دلشان پیدا نیست؟!
صبر کن سهراب قایقت جا دارد؟ 
من هم از همهمه ی اهل زمین بیزارم.
به سراغ من اگر می آیید, تند و آهسته چه فرقی دارد؟!
تو به هرجور دلت خواست بیا.
مثل سهراب دگر جنس تنهایی من چینی نیست که ترک بردارد
مثل فولاد شده است چینی نازک تنهایی من...