هذیانِ شبانه 19

دیگه خسته شدم بگم دلم گرفته...دیگه حوصله نوشتن هم ندارم...میدونی خدا تو توی بازی ها مون از ساده ترین چیزها به نحو احسن استفاده میکنی ..همینه که از من ِ مخلوق برتری ...چیزایی که من حتی به ذهنم خطور نمیکنه...

یادته اون شب...اونشب که تب داشتم و تو دلم غوغا بود چه خط و نشونی برات کشیدم؟!! میدونم خوب بیاد داری اون شب رو که تا خودِ صبح بی واسطه جبرئیل باهات حرف می زدم و تو چقدر زیبا با کنایه به تفکر بچه گانه من میخندیدی ...

بهت گفتم نمی شه یه کم بی منطقی رو چاشنی زندگی ِ من کنی تا منم عین دیگران راحت قبول کنم و بگذرم ؟!

گفتم چرا توی زندگی من همه چیز هست الا اون چیزایی که من دوست دارم ...گفتم چرا همیشه مهربونی بیش از حدم میشه یه دست تا هر کسی منو از خودش دور کنه ...

گفتم چرا ...و چرا ...وچرا ...

آخرش قرار گذاشتیم که تو نمیتونی اینکار رو کنی و بازی رو شروع کردی...بازی که از همون اول میدونستی پیروز ِ میدان کیه و اونی که به غلط کردن میافته کیه !!!

و شد این ...تا امروز...از همون اول صبح تو فکر بودم...چیزی که هر لحظه که بهش فکر میکردم عصبیم میکرد و بیشتر منو به سکوت دعوت میکرد ... بر حسب اتفاق جاهایی رو بهم یاد آوری کردی که تموم هستی و زندگی و گذشته و خاطراتم اونجا بود...ولی با یه تفاوت بسیار و مشخص...

چی رو میخواستی به رخم بکشی ؟!! تو که میدونی من میدونم  و میفهمم...پس چرا منو به سکوت دعوت میکنی ...یه سکوت که فقط خودم میفهمم چه مرگمه...

اون روز ِ پاییز رو یادته که چقدر گریه کردم؟!! 

امروز هم مثل ِ اون روز ...چقدر برام سخت بود. دلم گریه میخواست...اما میدونی چرا گریه نکردم ؟! چون تو ...آره خدا جون...تو اون بالا منتظر بودی که بخندی ....با گریه من بخندی ...

ولی من گریه نمیگنم و خودم رو زدم به اون راه..کدوم؟ به اینکه حالا که رفسنجانی کاندید شد میرم و بهش رای میدم...

حالا بخند اگه میتونی ...

---

پاورقی:

زیاد جدی نگیرید ..من خوبم.

---

 بی ربط:

گوشیم به زندگی بازگشت و ما را بسی شادمان کرد.